عشق به زبان مادري پديده ئي ناگزير هست و ناب جويي واژگان نيز همچنين ولي در فلات ايران که دهها زبان و هزاران گويش و لهجه وجود دارد سره گرايي و سره نويسي يک سم براي رشته هاي نامرئي پيوندهاي فرهنگي ايرانيان است. براي درک اين موضوع کافيست به اين فکر کنيد همين گرايش در ميان ديگر گروههاي زباني ايران وجود داشته باشد چي مي شود؟! خيلي راحت مي توان حدس زد اشتراکات فرهنگي و ميهني ايرانيان چه ضربه ئي خواهد ديد و از طرفي تبادلات زباني و امر يادگيري زبان هاي اقوام سخت تر خواهد شد و حذف لغات مشترک امر يادگيري و تبادل فرهنگي ميان اقوام را دشوارتر خواهد کرد و اين به ضرر همه زبانها خواهد بود.
طوّر و تکامل زبان امري تدريجي و طبيعي است و نه اجباري و ايدئولوژيک.